Vieiros

Lois Pereiro naceu en Monforte en 1958. Con 17 marchou a estudar a Madrid co seu irmán Xosé Manuel. Fixo estudos de tradución e, tal como conta o outro Pereiro nun artigo publicado o pasado 17 de maio en La Vanguardia, sobreviviu traducindo películas e series de televisión, cando había, e cine porno cando non había outra cousa. O espíritu punk estivo presente na súa vida e no seu traballo, como o estivo en toda esa xeración de artistas, músicos, poetas e creadores que viviron intensamente os 80.

Ten dous libros publicados, en Edicións Positivas: Poemas 1981/1991 (1992) e Poesía de amor e enfermidade (1995) e 8 capítulos dunha novela sen acabar, Náufragos do paradiso, que publicou a revista Luzes de Galiza nun dos seus últimos números.

Dedicarlle o Día das Letras a Pereiro non é unha das probabilidades que se agardan da Real Academia Galega, cuxos membros son todos máis vellos do que sería hoxe o poeta, pero si sería unha clara aposta pola literatura galega máis contemporánea e radical. E, como di o escritor e xornalista Jaureguizar, por primeira vez poderíamos ver un dos homenaxeados falándolle á televisión. Na enquisa proposta por Vieiros hai un ano sobre a quen se lle debería dedicar o Día das Letras no 2006, Lois Pereiro gañou con moita diferenza entre os nosos lectores.