Vieiros

A tromba que lle está a vir enriba ao xefe do Goberno vasco estes días era esperada: a estas alturas nada que propoña será recibido cos brazos abertos en España. Unha parte de España é así e non hai nada que agardar dela. O que si me sorprende é a reacción de persoas de certos círculos que se teñen a si mesmos por progresistas e plurais, e que sen ler nin unha soa liña da proposta se adicaron a calificala de inmenso erro ou a poñerlle epítetos máis propios de Génova e do seu exército de Blancovaldeses que da suposta tradición de apertura ao debate de ideas da que normalmente presumen.

Polo tanto, a miña primeira intención é esa: visto que case ninguén leu a proposta de Ibarretxe presentada no Parlamento, a recomendación é que todo o mundo que queira o faga, que vaia á web institucional do Goberno vasco e que a estude. E logo que xulgue. Estamos ante unha proposta que parte da tese de que no seo do pobo vasco hai un problema político máis alá de ETA. Porque lles goste aos Blancovaldeses ou non, en Euskadi o apoio que tivo a Constitución española foi mísero. Seguramente en Jaén votou si unha gran maioría, pero en Euskadi a abstención pasou do 55%, e apenas se alcanzaron os 480.000 votos afirmativos. Se a iso engadimos que unha maioría de partidos vascos demandan o dereito a decidir que esa mesma Constitución nega, pois temos un problema político de entendemento entre dúas comunidades.

Ese problema ten unha derivación armada que se chama ETA, e que según Mayor Oreja (o que di que o franquismo foi un tempo de extraordinaria placidez) xa estaba sendo derrotada no ano 1997, e que segundo Aznar dicía no mesmo ano, non nos pode marcar a axenda. Polo tanto, podemos intuir que non se pode agardar toda a vida a que ETA deixe as armas para debater de política. Sobre todo, porque o proceso de diálogo coa organización fracasou.

Aí xorde a proposta do lehendakari, que consta de varios pasos que non penso detallar porque quero que sexa coñecida de primeira man. Non é só unha consulta (os opinadores deberían saber diferenciar entre referendo e consulta), consta doutros elementos que se fan plenamente democrática. E aínda se só fose unha consulta, hai algo de antidemocrático en cederlle a palabra aos cidadáns? A quen lle asusta que a sociedade opine? Lean a proposta e logo debatámola.