Vieiros

A violencia machista é un aspecto estrutural do sistema que afecta ás normas de socialización de cada xénero aceitadas e lexitimadas historicamente. Non podemos esquecer que, até hai pouco máis de corenta anos, os varóns tiñan cuasi impunidade no Estado Español para dar morte á muller sorprendida en adulterio. Tampouco hai que perder de vista que foi nos últimos anos, cando se lle deu un tratamento penal máis acorde coa gravidade do delito, se recoñeceu a violencia psicolóxica ou se eliminou o requisito da habitualidade.

O BNG ten contribuído, coa súa actuación política a inserir o debate sobre a violencia de xénero nas institucións. Baste recordar que foi precisamente o BNG a primeira organización política de todo o Estado que presentou, aló polo ano 1998, unha proposición de lei no Congreso na que se pedían medidas cautelares, o recoñecemento da violencia psíquica, a extensión da protección penal ás vítimas que nalgún momento tiveran unha relación análoga á conxugal, ou a supresión do requisito da habitualidade como elemento constitutivo de delito.

O pasado 17 de xullo, dábamos un paso máis na loita contra a violencia. Aprobábase no Parlamento de Galiza, baixo o impulso da Vicepresidencia, a primeira Lei Galega para a Prevención e Tratamento Integral da Violencia de Xénero. Sabemos ben as mulleres, que a igualdade non se decreta por lei, mais son instrumentos necesarios e imprescindíbeis. Non seremos nós que caía no erro de afirmar que isto implica a desaparición da violencia machista, mais si pensamos que é un fito importante que vai marcar un antes e un despois.

A Lei Galega dota ao noso Goberno de maior capacidade de resposta ante as necesidades e demandas das mulleres que sofren violencia de xénero e concreta unha política de carácter integral, baseada na prevención e sensibilización social e na articulación dun sistema de apoio e protección ás mulleres que sofren esta violencia. Presenta ademais unha novidade relevante, a extensión das axudas e protección á todas as mulleres, con independencia de que teñan presentado denuncia. Búscase superar o elemento limitador que a lexislación estatal ten introducido ao longo dos anos. O obxectivo é abrir os recursos, priorizando que teñan todas as oportunidades para rachar coa espiral da violencia e poder así afortalar a súa autonomía e independencia do agresor.

Mais a Lei ten outra característica que para nós é singularmente importante: ten tras de si un proceso participativo que permitiu recoller o sentir e as propostas do movemento de mulleres, das organizacións sindicais, do poder xudicial, dos corpos e forzas de seguridade ou de distintos colexios profesionais. Poucos son os textos lexislativos que teñen tras de si tanto contraste e traballo coa sociedade.

Galiza conta desde onte cun instrumento máis para loitar contra a violencia de xénero, un instrumento que esperamos sexa unha porta aberta a esperanza, que consiga fortalecer o dereito fundamental a vivir sen violencia e que rompa co silenzo, a dor e a soidade de tantas e tantas mulleres.