Estes días tivemos ocasión de ver como centos de miles de palestinos que viven en Gaza, territorio convertido por Israel no maior campo de concentración da Historia da Humanidade, pasaban a Exipto na procura de víveres e outras mercadorías, tras o derrube dunha parte do Muro sionista construído ilegalmente.
Ademais, agora está claro que George Bush non foi, días atrás, a apostar por unha solución definitiva que lles permita aos palestinos ter un futuro con dignidade, senón simplemente, a dar o visto bo ás operacións militares de Israel.
O que está a acontecer é a consecuencia inmediata de que desde Israel, os EE.UU. e a Unión Europea non aceptaron as eleccións democráticas de Palestina, celebradas pese á ocupación militar dos seus territorios, e que lle deu a vitoria a Hamás. É a consecuencia da aposta por provocar unha ruptura entre os palestinos e castigar á poboación civil por non votar por aquilo que as potencias occidentais mandan a unha poboación humillada, cansa de perder sempre.
Baixo o eufemismo da “guerra contra o terrorismo” que pretenden nos presentar a Israel como un “estado democrático” e “ameazado” e á poboación palestina ocupada como “terroristas”, estamos a asistir a unha nova etapa da política colonialista occidental, para así manter o control sobre as reservas de gas e petróleo e evitar que esa gran nación árabe que vai desde o Atlántico marroquí até Iraq e desde a fronteira con Turquía até o Índico, poda ter a voz propia dunha potencia emerxente similar a China ou a India. Esta é a verdadeira orixe do nacemento do estado israelí, e non os campos de concentración nazis.
Israel practica a limpeza étnica cun pobo semita como o palestino e instala colonias integristas co obxectivo de romper a continuidade dos territorios ocupados; ten miles de presos políticos sen garantías xudiciais, incluídos anciáns e nenos menores de idade; discrimina e vixía aos seus propios nacionais en función da súa orixe, e especialmente se non son afectos ao réxime militar - relixioso que avoga pola construción do Gran Israel ideado pola ultradereita norteamericana.
Apartheid
Pero, o derrube parcial do Muro do apartheid amosa o fracaso desta política, que ademais, reforza as posicións políticas de Hamás. Non hai solución se Israel non respecta as resolucións das Nacións Unidas e as fronteiras recoñecidas de 1967; senón respecta o dereito dos exiliados a volver a Palestina. Non hai solución sen unha Palestina libre e viable. Se dentro de Israel non inician definitivamente a transición a unha verdadeira democracia; máis a súa poboación está adormecida igual que a alemana dos anos trinta e coarenta.
Hoxe calquera apoio a Israel, directo ou indirecto, é avogar polo xenocidio do pobo palestino, por afondar na división entre o mundo occidental e as nacións árabes. Calquera apoio á política israelí en Palestina, e tamén á americana no Iraq, é darlle munición ideolóxica aos grupos terroristas integristas.
Fronte á política colonialista hai que desenvolver con moito máis pulo a Alianza de Civilizacións proposta por J.L. Rodríguez Zapatero; e esta debe dar paso xa a realidades tanxibles. Aceptar a igualdade entre os pobos e o seu dereito a decidir libremente o futuro dos seus cidadáns e das súas riquezas, a configurar unha nova orde mundial como único xeito de parar esta barbarie que acabará asolando as nosas vidas senón deixamos de mirar para outro lado.
O que pasa en Palestina e á súa poboación vainos, xa non só por solidariedade, senón porque é a única forma de deixar na cuneta aos portadores da guerra, que pretenden provocar unha involución nas nosas sociedades para manter os seus privilexios e o seu dominio clasista.
Por iso hai que parar a Israel. En defensa dos dereitos humanos, da democracia, da solidariedade, da liberdade, do Estado de dereito, da loita contra terrorista, da nosa propia seguridade... da nosa dignidade; si, ¡Liberdade e dignidade para o pobo palestino!
Ferrolán nado en Narón en 1967. Milita no PSOE galego desde 1991 e participou na fundación da revista "Razón Socialista" (1995), da Asociación Fuco Buxán (1999) e do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol (2001). Máis na súa Bitácora do Nordés. »