Vieiros

Recomendo iso, vivir a Costa da Morte.

Recomendo facer parada e fonda, por exemplo, no Ínsula Finisterrae, por variadas e poderosas razóns que deberedes comprobar por vós mesmos.

Recomendo entrar na Lonxa e no Castelo de San Carlos, en Fisterra, a entender como van e como foron as cousas do mar.

Recomendo degusta-los longueiróns da Langosteira, os mellores do mundo sen dúbida de ningunha caste.

Recomendo un plan de rehabilitación masivo e un programa de acción contra o feísmo da Costa da Morte que amañe esas casas, esas rúas e esoutros espazos desleixados.

Recomendo de paso repudia-lo alcalde de Fisterra, vestixio en persoa nova do caciquismo máis rancio e paralizante.

Recomendo tamén, por seguir na liña vindícante, condena-lo actual goberno da Xunta, que revogou a decisión do anterior para instalar unha base de salvamento marítimo en Lires (co apoio do propio alcalde!).

Recomendo percorrer precisamente a Ría de Lires, metro a metro buscando as distintas perspectivas que tanto fan varia-la paisaxe.

Recomendo revisa-lo Plan acuícola e ver se compensa a granxa troiteira meirande de Europa.

Recomendo pasar pola aldea onde se instalou a primeira casa de turismo rural e saudar a Raúl que había busca-los seus hóspedes en burra por falta de camiño.

Recomendo abrir 1.000 galescolas na Costa da Morte para nunca perdérmo-la lingua que lle dá sentido e integra as marabillas que a conforman.

Recomendo esixir que liberen de vez a Fervenza do Xallas, que nos pertence a todos e non só a un.

Recomendo San Xiao de Moraime e Santa Locaia de Frixe, antes San Julián e Santa Leocadia, e Santa María das Areas e sempre o románico galaico.

Recomendo contar e reconta-los hórreos ou cabazos e distinguir as súas sutís diferencias.

Recomendo un programa de potenciación da artesanía propia para non termos que andar vendendo a mercadoría de Euzkadi ou Indonesia.

Recomendo tentar arbitra-lo pulso de forza que ten lugar cada xornada en Touriñán entre o Atlántico embravecido e o vento do Nordés.
 
Recomendo busca-los recunchos tradicionais de Muxía, que aínda quedan algúns.

Recomendo escoitar a Darío no Museo Fernando Blanco, evocador do ensino e da ciencia pioneira en Cee.

Recomendo pasear pola beira da vila de Corcubión contra o lusco fusco e perderse por entre algunhas das ruelas que soben desde o peirao.

Recomendo aprecia-los verdes e azuis de Lourido distintos ós de Nemiña, nome de aldea e de praia procedente da voz celta Nemeh, “bosque sagrado”.

Recomendo recoñecer que na Praia do Rostro, desta vez si, xa non queda chapapote ningún.

Recomendo sentar a agarda-lo solpor nos arredores do Mar de Fóra.

E recomendo queima-la roupa vella no Faro da Fin da Terra, punto derradeiro de tódolos camiños...

Recomendo a Costa da Morte.