Vieiros

Nun xogo de equilibrios enriquecedor, un exemplar tradicional do Quijote faille as beiras ao Quixote en galego. Mágoa dunha edición en inglés, compensada cun exemplar do King Lear e outro do The Lord of the Rings. O Conto de Nadal de Dickens mira con curiosidade san ao The Carpenter´s Pencil do Rivas. Atendendo a inquedanzas profesionais, A History of Western Philosophy permite facer unha viaxe pola historia das ideas. Para o relaxo, mesmo para cando hai problemas de insomnio, as aventuras de Asterix e Obelix.

Especialmente emotivo foi ler o “Asterix en Bretaña” en asturiano. Cos meus mellores desexos para novas traducións á lingua asturiana. Tamén coa esixencia de que os nasp que agora nos gobernan non entorpezan con atrancos burocráticos as traducións ao galego. Para as subvencións á segregación educativa por sexos non hai problemas, todo son facilidades! Os amantes da poción máxica, sobre todo se é de herbas, esiximos que sigan adiante coas mesmas: de Asterix e todo aquilo que nos achegue o mundo e nos achegue ao mundo.

Mais a lectura non se pode reducir a un acto individual, atomizado e descontextualizado. Cómpre saírmos á rúa, dármonos a coñecer. O traballo levado a cabo nestes últimos catro anos coa nosa presenza polo mundo das feiras do libro en diferentes países ha dar os seus froitos. Hai un antes e un despois desde a nova aposta, non apoucada, ambiciosa, rigorosa, na política de promoción das nosas letras, da nosa cultura en xeral. Por moito que a algún editor de papel hercúleo lle dea por nos enlear con facturas de mojitos. Farán o mesmo coas de riojas, cavas, etc., ao longo destes catro anos? Por qué é máis normal beber viño ca mojitos nunha degustación cando no país en que se realiza son típicos estes últimos?

A promoción cultural tamén ten que estar ancorada no propio país. A base non pode ser descoidada, ten que ser mimada para que dela poidan agromar propostas que levar mundo adiante. Non podemos reducir unha feira do libro á presenza de autores de renome (entendido en sentido provinciano) e descoidar ás novas figuras, por modestas e pouco coñecidas que sexan. O mesmo hai que dicir para as actividades en paralelo que se poidan (e se deberían) programar.

Se ademais involucramos a toda a comunidade na promoción do inmenso mundo dos libros, e a través de dita promoción tamén se dá a coñecer dita comunidade, as sinerxías creadas reforzarán tal actividade. Se comprendemos e admiramos a tradición “unha rosa, un libro” por que non adaptala, por exemplo ao contexto dunha terra onde o pan é sinal de identidade: un libro, un pan. E como se le mellor sen que as tripas anden a rilar na nosa existencia, por que non imos tomar unhas tapas entre acto e acto? Ribadeo, co seu tapeo, logrou dinamizar en momentos baixos a súa actividade hostaleira con apostas creativas farto deliciosas e apetitosas. En Carballo, os libros vanse ver revestidos cunhas tapas que farán aínda máis irresistíbel a súa lectura. Con esta carta de presentación, quen se pode negar a se achegar á Praza dos Libros desde o xoves 27 ao domingo 30?